Seyit Göktepe yedinci öykü kitabi Son Harfin Kalbine ile selamliyor okurlarini. Göktepe bir sözcügün bir cümle oldugu, bir cümlenin tekrar eden baska bir cümleyle ayni anlama gelmedigi; kalibini dökmeden, cercevesiz bir iscilikle kuruyor öykülerini. Rüyayla hakikati birbirine katmayi ögrenen kadinlari, icindeki bosluga bile ait olmayan erkekleri, renklerin ve seslerin, dogusuyla batisiyla bir balkon icat etmis de avuclarindaki cizgilere hayatin ismarladigi baska baska hikaye arayanlari, kücük kahramanliklarla mesutlari, avunanlarla avunduklarindan hüsran duyanlari, aradakini, yaranamamisi yaziyor.
Son imtihani veremeyen ögrencinin gözü yanlis bir sikki daha isaretliyor Son Harfin Kalbine düsmek, secilmeyen olmaktir.

Ortasindaydim kitabin. Iki dünyanin, iki kapinin ortasinda. Cennet ile cehennemin ortasinda. Dogu ile batinin ortasinda. Gülmek ile aglamanin ortasinda. Yalnizdim. Yalniz