Hakikat yolu, her insanin kendi icindeki yoldan gecer. Bu yolculukta rehberler, kavramlar, ögretiler sadece aractir. Ancak araclara tutunan, onlari kutsayan kisi, yolculukta ilerlemek yerine, o araclarin icinde hapsolur. Tabelalar, yolculugu kolaylastirabilir; ama bir tabelaya baglanan yolcu asla hareket edemez.
Cogu hakikat tarifi ya egridir ya da sözleri egri kullanilir. Hakikati gercekten arayan kisi, bu tariflerin ötesine gecmeli, zincirlerini kirmalidir. Kendisini kelimeler dünyasinin ötesine tasimali, hisler ve sezgiler dünyasina adim atmalidir. Sezgi dünyasinda akil susar; kelimeler biter ve sadece yasanan gercek kalir. Bu, insanin kendi isigini kesfettigi, özgürlügüne kavustugu andir. Hakikat ulasilamaz bir hedef olarak bizi kendine cekendir, ancak asil bizi dönüstüren bu cekim ile yaptigimiz yolculugun kendisidir. Bu dünyada ne kadar cok bilgiye, ögretiye ve rehbere baglanirsak, yolda yükümüz o kadar agirlasir. Oysa özgürlük, bu yükleri birakmakla baslar. Sorgulamaktan korkmayan, kendi ic sesine kulak veren ve her seyin ötesinde kendi yolunu cizen kisi, hakikatin kapisini aralar. Sonunda hakikat yolculugu bir kavram degil, bir deneyimdir. Bu yazilar da bir hakikat tabelasi gibi degerlendirilebilir, simdi sizi dünyaya diktigim bu tabelada yazanlari dikkatlice okumaya davet ediyorum, iste o tabelada yazanlar
HICBIR TABELAYA BALANMAYIN