Lozan Baris Antlasmasi, Türkiye Cumhuriyetinin temelini kuran,
sinirlarini belirleyen uluslararasi bir antlasmadir. Ankara Hükmeti, 1919
-1923 yillari arasindaki sürecte mill birlige karsi koyan isyancilari, Istanbul
Hükmetinde ileri gelen yöneticileri yeni kurulan devlete kabul etmeme
fikrini benimsemistir. Ülkede yasanan rejim degisikligini korumak icin;
yeni devletin olusumu esnasinda ihanet icinde oldugu düsünülenler yurt
disina sürgün edilmistir. Bu kisiler, mütareke döneminde Istanbul
Hükmeti tarafinda yer almislar, isyanlara katilmislar veya isgalci
devletlerle is birligi icerisinde olmuslardir. Mütareke dönemi boyunca
Ankara Hükmeti ile Istanbul Hükmeti; birbirlerinden ayri politikalar
izlemislerdir.
Devletin kuruculari, yeni kurulan devlete zarar verebilecek kisileri
bertaraf etmislerdir. Devletin kurulmasinin üzerinden on dört yil gecince
devletin yöneticileri, eski rejim taraftarlarinin devlete artik zarar
veremeyecegi düsünmüs ve sürgün edilen kisiler üzerindeki yasaklari
ortadan kaldirmistir. Bu tezde Yüzelliliklerin nasil tespit edildigi, 1924
yilinda ülkeden cikarilislari, gurbet hayatlari ve nihayet 1938 yilinda
affedilmeleri gibi konular devlet, mill kütüphane arsivleri taranarak ele
alinmistir.