I. U. Eskiciyan, Zift ile dagilip dagilip toplanan ama yok olmayan bir suyu animsatiyor okura. Öfkeli, tahrik edici ve denge bozan diliyle bu roman, bizi sessiz kalmanin yükü altinda ezerek icimize siziyor. Bu kara, agir zift kendini besledikce cogaliyor ve büyümeyi dayatiyor hepimize.

Zift, dünden bugüne, bugünden yarina kendini ara vermeden yenileyen ve roman türüne yeni boyutlar kazandirmaya niyetlenen bir metin. Klasik anlatilarla alisilagelmis olay örgüsünü elinin tersiyle itip kendine has üslubunu zenginlestiriyor Eskiciyan.

Rivayete göre kus gibi bir kus, peygamber gibi bir peygambere gözlerini kizginlikla acmis. Öyle ki gözleri büyümüs ve göz cukuru. Rivayete göre bir peygamber, bir kusu dörde bölmüs, her parcayi baska bir daga. Davullar uzun havalar carpiyor, dumanlar enformasyon girisimi, artik olan olmus, biten bitmisti, eski cesetler tarihlerini ele veriyordu. Asma yapraklari ve pazi yapraklari ve incirin günahi ve tüm muzaffer komutanlar bir bir tas kesilecekken suya inandilar. Ölü olan her sey geri dönecek, canli olan her sey ya karanliga iman edecek ya da karanliga mahkm olacak. Bahisler yükseldi. Nitekim köyler, gecenin baskentleri sayilacak.