Modernite; egitim, kamu yarari, halka hizmet gibi masum kavramlari tek tek bireylerin meziyetleri gibi tanimlayip mesrulastirmis ve bu meziyetlerin en yüce yanlarindan bir bütünlük olusturdugunu iddia etmistir. Bu epistemik mesrulastirma ve yaratmis oldugu rizalar araciligiyla belirli bir grup ya da egemen gücün emrine tüm bireyleri ve toplumsal kurumlari amade kilmistir. Ayni zamanda da ic denetim odaklarini bireyin icinden cekip cikararak dissallastirmis ve onu dis denetim odaklarinin insafina emanet ederek bireyi ici bosaltilmis bir et yigini haline getirmistir.
Moderniteye bu nimeti bahseden en önemli enstrüman, geleneksel ve dijital medyadir. Dijital medya ve özellikle sosyal medya diye adlandirilan mecra, sanal bir alemdir. Birey, kullanmakta oldugu dijital medya mecrasi icinde kendisini kaybetmektedir. Gercek arayisi onu icinden cikilamaz bir sanal evrenin icine sürüklemektedir. Böylece kendini anlamli kilma cabalari, cok daha anlamsiz bir ortamda onu anlamdan yoksunlasmaya sürüklemektedir. Daha da önemlisi bu mecra, egemen güc odaklarinin kendisini cok büyük bir ustalikla gizledigi bir ortamdir. Insanlik tarihinde ilk defa iktidar tebahhur etmis buharlasmis haldedir. Akil sir ermez bir buyurganlik ve tahakküm söz konusu olmasina ragmen bu buyurganligin merkezlerini ve tahakküm edicileri tespit etmek neredeyse imkansizdir.
Iste böylesine bir ortamda Dedem Korkut Der ki kitabi destanlara dair herhangi bir incelemenin ötesine gecmektedir. Bu kitap her seyden önce bugünün gencleri okusun kasti ile kaleme alinmistir. Bu cercevede, ergenlik sonrasina adim atmis 20li, özellikle 30lu yaslari idrak eden ve kendisini ise yarar birisi olarak algilamayan ya da ise yarar olmadigi ima ve ifadelerine maruz kalan genclere yöneliktir.
