Ates tüm ihtisamiyla alev alev yaniyordu. Ani bir patlama oldu, Lidyanin cigliklariyla karisik Anka kusunun aci feryatlari duyuldu. Ardindan uzun bir sessizlik, sadece yanan kuru dallarin cikardigi patlamalar duyuldu. Ardinda keskin bir kus tüyü kokusu yayildi ormanin ta derinliklerine. Kuslar koro halinde hepsi agliyor, birbirlerine hizla haber veriyorlardi. Onlarin efendisi kurtaricilari yavas yavas yok oluyordu. Lidya ve Zehra daha fazla bekleyemediler ikisi birden gözlerini acti. Tüm dallar yanmis Anka kusundan geriye sadece penceleri kalmisti. Aglamaya basladilar; Zehra, kendi evrenlerine nasil geri döneceklerini düsünüyordu. Bir yandan da Anka kusuna üzülüyordu. Artik hayatlarinda Anka kusu da yoktu. Simdiye kadar dogmaliydi diye düsündü. Üzgün bir halde yere yesil otlarin üzerine cöktü ve doganin sesini dinlemeye basladi. Yerin en alt katmanindan bir ses duydu. Bu ses aglama Zehra sabret, diyordu.
