Dünya hürse efsaneleri gür olur.
ehirlerin monotonluguna, duraganligina, tekdüzeligine kür olur.
Ve maskeli bir tür olusur.
Bu maskeli türe ikiyüzlü insan deriz.
Insan hic ikiletmez, söz dinler.
Iki yüzünü de tasir her yere.
Zira bir tek rakamdir.
Insan tek var olamaz.
Ille de cift olacak ya da sürüsü olacak.
Merasi olacak, serlerine ortak, günahlarina es bulacak.
Bir de kendi ic huzursuzluguna ve hatalarina kurban bulacak, kendini rahatlatacak.
Ama kesinlikle insan tek rakam olmayacak, yüzü iki yüz olacak, gerekirse iki bin olacak, gerekirse yirmi bin olacak ama insan tek yüzüyle tek basina kalmayacak. Zira insan bilir ki tek kalirsa hayata gec kalir, onca cakalin arasinda sek kalir... Bu yüzdendir onun tüm saplantili, saibeli, tutarsiz halleri... Insan iste hem obsesif bir efsane ama ayni zamanda sanat eseri bir tabakhane... Yoksa insan disinda hicbir canli bu kadar günahi ustaca isleyemez, atiklarin düzgün suretlere dönüstürüldügü kainat denilen karmasik laboratuvarda...